Vasculaire therapie als behandeling van etalagebenen
De fysische vasculaire therapie BEMER is een wetenschappelijk aangetoonde methode om door middel van elektromagnetische signalen de beperkte beweging van de capillairen weer op gang te brengen en zo de aanvoer van zuurstof en voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen van en naar het weefsel en de organen te verbeteren. De toepassing van de fysische vasculaire therapie BEMER leidt als gevolg van een betere microcirculatie zowel preventief als tijdens de behandeling in het beginstadium van een perifeer arterieel vaatlijden tot aantoonbare effecten.
Een gecontroleerde studie toonde verder het effect aan van de fysische vasculaire therapie BEMER als aanvullende therapie bij de behandeling van een perifeer arterieel vaatlijden. Deze studie toont aan dat patiënten met etalagebenen na de BEMER-therapie in staat waren een beduidend langer stuk te lopen dan patiënten die de therapie niet hadden gevolgd.
Zorg dat u op de hoogte bent
Over etalagebenen
Perifeer arterieel vaatlijden: van de macrocirculatie naar de microcirculatie
De macrocirculatie omvat het hart en de daarop aangesloten aders en slagaders. Door de in het hart geproduceerde druk stroom het bloed door de steeds weer vertakkende slagaders tot in de capillairen, die ook wel haarvaten genoemd worden. De capillairen en het gebied kort daarvoor en daarna worden samen wel de microcirculatie genoemd. Het is van belang te weten, dat juist hier de cellen voorzien worden van zuurstof en voedingsstoffen en dat afvalstoffen uit het betreffende weefsel afgevoerd worden. Hier vindt dus de eigenlijke stofwisseling plaats tussen bloed en cellen. Door een beperkte doorbloeding komt het aan- en afvoermechanisme van het bloed in gevaar, mogelijk met een verstoorde microcirculatie tot gevolg. Dit is een van de oorzaken van etalagebenen. Maar hoe ontstaat deze verstoring? De door het hart geproduceerde druk neemt op weg van de slagaders naar het gebied van de microcirculatie steeds meer af. De druk neemt zelfs zo zeer af, dat hij in het gebied van de microcirculatie nauwelijks nog waarneembaar is. De spierlaag rond de bloedvaten, met uitzondering van de haarvaten, zorgen ervoor dat het bloed verder stroomt. Wanneer de spieren samentrekken, drukken ze de vaten samen en probeert het bloed een uitweg te vinden. Door de aanwezige druk vanuit het hart kan het bloed niet meer terugstromen. Het bloed kan alleen nog maar vooruit en stroomt zo de haarvaten in. De voortdurende ritmische beweging van de samentrekkende en weer ontspannende spieren die de bloedvaten in de microcirculatie omhullen, wordt ook wel vasomotie genoemd. Deze bewegingen garanderen dat er te allen tijde voldoende bloed in het gebied van de microcirculatie terechtkomt. De pompende beweging van de vaten dient voortdurend herhaald te worden om aan de behoefte van de cellen te kunnen voldoen. Bij gezonde mensen komt dit overeen met circa drie tot vijf bewegingen per minuut. Bij zieke mensen ligt deze frequentie beduidend lager. Bij een perifeer arterieel vaatlijden of etalagebenen is de frequentie van de vaatbewegingen zo laag, dat de lichaamscellen in nood raken en als gevolg van een tekort aan zuurstof en voedingsstoffen steeds slechter functioneren. Een verstoorde microcirculatie dient behandeld te worden. Fysische vasculaire therapie BEMER is daarbij veelbelovend.
Wat te doen bij een perifeer arterieel vaatlijden?
Net als voor veel andere ziektes geldt ook bij een perifeer arterieel vaatlijden dat voorkomen beter is dan genezen. Een flink aantal van de hierboven genoemde risicofactoren kunnen vaak door een gezonde en slimme levensstijl in een vroegtijdig stadium geëlimineerd worden. Wanneer de eerste tekenen van een perifeer arterieel vaatlijden zich openbaren, dient in ieder geval een arts geraadpleegd worden. Deze is vervolgens in staat een behandelplan op te stellen. Wanneer het perifeer arterieel vaatlijden zich nog in een vroeg stadium bevindt, is het vaak voldoende om de risicofactoren te verminderen om te voorkomen dat de ziekte zich verder ontwikkeld. Door een speciale therapie kan bovendien de doorbloeding van specifieke spiergroepen gestimuleerd worden. Een arts kan echter ook geneesmiddelen voorschrijven. In een vergevorderd stadium van een perifeer arterieel vaatlijden kan het echter nodig zijn om het getroffen lichaamsdeel te amputeren. Andere behandelmethoden kunnen niet toegepast worden of hebben geen baat meer. Het is daarom enorm belangrijk om etalagebenen te voorkomen of om deze na de prognose zo snel mogelijk te behandelen met een daarvoor geschikte therapie. Een zinvolle en veelbelovende maatregel is in deze context de stimulering van de zogenaamde microcirculatie.
Oorzaken van een perifeer arterieel vaatlijden
Er zijn verschillende oorzaken voor een perifeer arterieel vaatlijden. Arteriosclerose vormt vaak de oorzaak voor deze aandoening. Daarnaast kan diabetes mellitus, ook wel suikerziekte genoemd, de oorzaak vormen, of wellicht een beschadiging aan de binnenwand van de bloedvaten, bijvoorbeeld als gevolg van een hoge bloeddruk (arteriële hypertonie) of verhoogde vetwaarden in het bloed. Daarnaast kan de oorzaak liggen in een verstoorde stofwisseling van de cellen, veroorzaakt door een slecht functionerende microcirculatie in het betreffende weefsel. Gebrek aan beweging, geslacht (mannen hebben vaker te kampen met aderverkalking dan vrouwen), leeftijd (er wordt vanuit gegaan, dat ongeveer 20 procent van de ouderen lijdt aan een perifeer arterieel vaatlijden), overgewicht, roken en een ongezonde voeding vormen andere risicofactoren. Hoewel het zelden voorkomt, kunnen de problemen ook van genetische aard zijn. Beangstigend: Naar schatting sterft ongeveer de helft van de patiënten met aderverkalking binnen tien jaar na de diagnose. Alleen in Duitsland al worden er jaarlijks 30.000 amputaties uitgevoerd als gevolg van een perifeer arterieel vaatlijden. Ook beangstigend: Naar schatting 75% van de patiënten met een perifeer arterieel vaatlijden krijgt later te maken met een hartaanval of hersenbloeding.
Hoe gevaarlijk is een perifeer arterieel vaatlijden?
Het grootste gevaar van een perifeer arterieel vaatlijden is het feit dat deze aandoening lange tijd onopgemerkt blijft en nauwelijks klachten veroorzaakt. De eerste symptomen van de ziekte worden vaak niet serieus genomen. Mensen gaan vaak pas naar de dokter wanneer ze pijn ervaren tijdens het lopen of in rusttoestand. Het verloop van de pijnsymptomen is in te delen in de vier stadia van perifeer arterieel vaatlijden. Vaak wordt ook de “classificatie van Fontaine” gebruikt, die vernoemd is naar de Franse arts René Fontaine. Fase I: De patiënt is noch relatief klachtenvrij, eventuele pijn wordt vaak als toeval beschouwd. Fase IIa: Het is nog steeds mogelijk om meer dan 200 meter te lopen zonder pijn. Fase IIb: Meer dan 200 meter lopen zonder pijn is niet mogelijk. Fase III: Ook tijdens het liggen of rusten treedt pijn op. Fase IV: Grootschalige aantasting van het weefsel met zweren en wondinfecties.
Etalagebenen: perifeer arterieel lijden (PAV)
Een middagje shoppen is voor veel mensen een welkome afwisseling. Veel etalages zijn prachtig ingericht en zijn de moeite waard om te bekijken. Op die manier proberen winkels potentiële klanten te verleiden naar binnen te gaan. Dit is echter niet altijd de reden waarom voetgangers vaak stil blijven staan voor een etalage. Het kan ook zijn dat ze last hebben van zogenaamde etalagebenen.. De medische benaming voor deze aandoening is “perifeer arterieel vaatlijden”, afgekort PAV. Bijna geen enkele andere aandoening heeft in de omgangstaal zo’n passende benaming gekregen. Waarom? We spreken van een PAV wanneer de doorbloeding van de slagaders in de ledematen (met name de benen) verstoord is. De oorzaak hiervoor zijn vernauwingen in de bloedvaten als gevolg van vetafzettingen. Hierdoor kan het bloed slechts beperkt verder stromen. In het beginstadium van een perifeer arterieel vaatlijden of in rusttoestand leidt dit echter nauwelijks tot klachten. Door te wandelen of te rennen hebben de spieren echter meer zuurstof nodig. Doordat de doorbloeding echter beperkt is, kunnen de spieren onvoldoende voorzien worden van zuurstof. Dit uit zich in een hevige pijn in de benen, met name in de kuiten en de bovenbenen. In rusttoestand neemt de pijn af. Daarom blijven patiënten die te kampen hebben met een perifeer arterieel vaatlijden, vaak elke paar meter staan. Omdat sommige patiënten dit niet prettig vinden proberen ze hun steeds onderbroken wandeling er uit te laten zien alsof ze daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in de verschillende etalages.
Team Manager Nederland
Angelique de Bruijn
info@best-aging.nl
